اول و اخر تویی ما در میان     هیچ هیچی که نیاید در بیان
غربت از واژه هایی ست که همیشه با خود باری از غم و تنهایی به همره دارد.

ما نویسندگان این وبلاگ چند فصل مشترک داریم اولین آنها: غربت که دور از وطنیم و دیگری عشق میهن اسلامی امان.
اما بر این باوریم که با همه غم های غربت، غریب واقعی آن است که خود را گم کرده باشد که آنکه خود را ندارد خداوند را هم، پس تنهای مطلق است.
قصد آه و ناله نداریم اما شاید تجربیات ما برای آنانی که برای خروج از مرزهای این خاک پر گوهر ثانیه شماری می کنند تازه هایی برای گفتن داشته باشد... . شاید هم همه حرف هایمان تکراری و ...! اما بسم الله را گفته ایم و فقط و فقط :
تقدیم به خاک پاک وطنمان
از تمامی ایرانیان خارج از وطنی که به عشق این سرزمین و ارزش هایش هوای غربت را نفس می کشند دعوت می نماییم به جمع نویسندگان این وبلاگ بپیوندند.

دلت را خانه ما کن:دلداده

---