سلام

هر جا كه هستيد ايراني باشيد

مبارزه انسان را زنده نگه ميدارد. و اگر انسان را نتواند انسانيت را ميتواند

خيلي قشنگ بود خيلي

.

بلاخره اين طلسم شكست من تونستم كامنت بذ ارم

دوستتان داريم همه تان را

آبجي مهاجر:

آبجي سيب گلاب:

آبجي ترنم:

يا علي

بازم مثل هميشه محشر نوشتي.خوشم مياد از صفاي دلت.هميشه قشنگترينارو برات ارزو ميكنم از ته ته دلم...

اون قسمت كه گفتين:

تا بيكار مي شوي گوشي تلفن رو برداري و ساعت ها حرف بزني و آخرش نصيبت -البته به جز سبك شدن- فقط يك قبض تلفن باشد !

قسمت دومش رو قبول دارم اماااااااا قسمت اولش كه يه جمله معترضه هست رو جاي تامل ميدانم. چون جوياي احوال مومن شدن شايد اين دورو زمونه خيليا سبك شدن بدونن و خبر كسي رو نگرفتن و صله رحم رو سبكي ميدونن!!! ولي مگه نه اينكه : ان العزت لله جميعا ؟؟.خوب بگذريم

در مجموع خيلي خوب نوشتين كه چرا اينطوره :

وقتي نعمت به ما رو ميكنه قدرشو نميدونيم و حقشو ادا نميكنيم

ولي وقتي ازش دور باشيم ميگيم وا حسرتاااااااا ما اگه بوديم اينكارو ميكرديم و اون كارو ميكرديم امااااااا آيا واقعا بهش ميرسيم اينكارو ميكنيم؟نه شرمنده ايم خدا

به قول يكي از دوستان: خدايا دمت گرم شتر ديدي نديدي

ياعلي